VAKTAKİ
Gün batımıydı
Hikayeyi başlatıyordu meddah
Gecenin kesilen soluğunda gökyüzü
Dünün tebessümünde hüzün vardı
Şehir nasıl sineye çekiyorsa ömrün ihanetini
Onu da biliyordu ve anlatacaktı
Rivayet bu ya hikayenin sonunda
Kuşlar keyifle efkar yayacaktı pervazlara
Çarşılarında kervanlar ipekten yollar çizecekti
Kuşlar yağmura kanat vuracaktı
Bu şehir karanfil koksun diye
İsfahan mı yıkanacaktı yağmurlarla gül mü ağlayacaktı
Bir uzun hava bu şehrin sokaklarında
Duvarlarına sinmiş sözleri
Ama kapı kitabelerinde yoğrulan
Gül, taş ve su
Nasıl da yarınlara yönelir meddah
Nasıl da yarım kalır zamana anlatılacak
ÖMER KAZAZOĞLU
